चला यशाकडे प्रेमाने आनंदाने

जाई-वठिलांी मुलांचा सांभाळायचे, पण आई-वडिलांचा य मला वहिषो सांनाव्ण्त होत्या. काहो वर्षांनतर मला एक नाऊ जोडोतला आला. त्याचे ताव आई-दडिल्णंशी गौतम ठेवले. तो जग्माला आला द साझ्यादर्चे प्रेस धोडे कमी झाले. ते काही असो पण आम्हाला बहिणींनी कष्टाने हव्ठूहळू मोठे केले. आमच्या शिक्षणासाठी खूप धावपळ होत असे. काहो कौटुंबिक अडचणींमुळे आम्हाला जागोरो गाव सोठायत्ला लागले. जागोरी हे दिंठोरो तालुक्यातील नाशिक जिल्ह्यात आहे.

आम्हो दोघें भाऊ मुंबई येथे अनाथाश्रमात राहू लागलो. शासकीय बालगृह मुत्मंचे कनिष्ठ दिघालय, उल्हासनगर-४ येथे शाळेत जाऊ लागलो. तिथे गेल्यानंतर असे वाटायचे की, आपण तुरुंगात आलोय. पण काही दिवसांनी तेथोल हवासानाची, वातावरणाची सवय झालो. ५ वी ते १० वो पर्यंतचे शिक्षण येथेच घेतले. मग तेथून माझो बदलो घेवूर सिद्धार्थ कॉलनी, मुंबई येथे झालो.